Ο Σεραφείμ, ο Άνθιμος και οι «αδερφές»

Σε αυτή τη χώρα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να σοβαρευτούμε. Αφενός έχουμε στο αίμα μας την υπερβολή, αφετέρου έχουμε το σύνδρομο της μόνιμης απόκλισης από το θέμα της συζήτησης, ειδικά όταν αυτό δεν μας συμφέρει. Ο κυρίως λόγος για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης μεταξύ ομοφυλόφιλων και οι δευτερεύοντες, οι ιεράρχες και οι κατά καιρούς δηλώσεις τους για το θεαθήναι.

Προσωπικά δεν επικροτώ ούτε τις gay pride, ούτε τους γάμους ομοφυλοφίλων και φυσικά ούτε τις υιοθεσίες παιδιών, ποτέ και σε καμία περίπτωση. Πλην όμως συμφωνώ με το σύμφωνο συμβίωσης γιατί όπως και να το κάνουμε, η προσωπική ζωή του καθενός, είναι δικαίωμα του και δεν μπορείς να ζεις μία ολόκληρη ζωή με έναν άνθρωπο, να μοιράζεσαι και τα καλά και τα άσχημα, να του συμπαραστέκεσαι και στο τέλος να μην έχεις λόγο, ούτε για το πιο απλό, που είναι η κηδεία του. Δεν αξίζει σε κανένα άνθρωπο, τέτοια απαξίωση και συμπεριφορά. Δεν αξίζει σε κανένα άνθρωπο, τέτοια περιθωριοποίηση και απομόνωση. Αν είμαστε δε, ειλικρινείς μεταξύ μας και πρώτιστα άνθρωποι, οφείλουμε να παραδεχτούμε, ότι η κοινωνία στο σύνολο της, απαξιώνει τους gay και τους αναγκάζει σε γκετοποίηση. Σε αυτά τα πλαίσια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι τόσο οι προκλητικές παρουσίες αλά Βαλλιανάτος, όσο και ο ρατσισμός των ΜΜΕ κατά των αμφιφυλόφιλων,  μόνο κακό κάνουν στο να αποδεχτεί ο κόσμος τη διαφορετικότητα. Δεν είναι θέμα συντηρητισμού ή προοδευτισμού, είναι καθαρά η ανθρώπινη φύση και οι προσωπικές επιλογές του καθενός. Η αγάπη και η συντροφικότητα, δεν μπορεί και δεν πρέπει, να περιθωριοποιείται επειδή υπάρχει, είτε μας αρέσει είτε όχι μεταξύ ομοφυλοφίλων.  Αυτό το ελάχιστο, δηλαδή την ανάγκη να δείξουν στο σύντροφο τους ότι τον νοιάζονται και θέλουν να τον εξασφαλίσουν με ή χωρίς την παρουσία τους, μπορούμε να τους αφήσουμε να το έχουν, όπως και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τους.

Στο δια ταύτα, η εκκλησία και οι ιεράρχες θα έπρεπε να προτιμήσουν τη σιωπή και την ουδετερότητα σε αυτό το θέμα. Πρώτιστα γιατί δεν τους συμφέρει. Στη τελική το να είσαι gay, δε σημαίνει ότι είσαι και άθεος. Έπειτα γιατί μία από τις διδαχές του Χριστιανισμού, είναι η συγχώρεση και η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, απέναντι στο Θεό.  Για να μην αρχίσω να γράφω για το πόσα gay σκάνδαλα στολίζουν την εκκλησία και τους εκπροσώπους της. Αυτά θα έπρεπε να τα θυμηθούν πριν ανοίξουν τα στόματα τους οι Σεραφείμ και Άνθιμος, όπως επίσης και την κατάπτυστη θέση τη δική τους και του Ιερώνυμου, όταν συνήνεσαν και ευλόγησαν το νόμο Ραγκούση, περί νομιμοποίησης όλως των λαθρομεταναστών. Να μη πιάσω το θέμα των συσσιτίων, όπου ο Ελληνικός λαός, αγοράζει τρόφιμα από το υστέρημα του και τα αφήνει στα ειδικά καρότσια της Αρχιεπισκοπής, στα Super Market για να τρέφει η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, όλους τους λαθρομουσουλμάνους και με αυτό τον τρόπο να τους κρατάει στην Ελλάδα. Να μη πιάσω καν το θέμα του Τεμένους και την περίεργη σιωπή της Εκκλησίας και φυσικά ούτε καν την Εκκλησιαστική περιουσία και τους φόρους που δεν εισπράττει ποτέ το κράτος, ενώ θα μπορούσε μέρος αυτών να παραχωρηθεί σε άστεγους. Μήπως να θυμίσω, ότι η πρώτη πράξη του Ιερώνυμου, όταν εξελέγη ήταν να κλείσει τις στέγες κακοποιημένων γυναικών και να τις δώσει για να στεγάσει Λαθρομετανάστες. Ή μήπως να θυμίσω τη συναυλία μέσα στο Ναό του Αγιού Παντελεήμονος Αχαρνών, από τον Νταλάρα για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών.

Η σιωπή λοιπόν είναι χρυσός, όταν τα λεχθέντα δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα απολύτως. Περίμενα πολύ περισσότερα από την Ελληνική Εκκλησία, η οποία εν μέσω κρίσης, έχει αποδειχτεί όχι απλά κατώτερη των περιστάσεων αλλά παντελώς απούσα από το πλευρό των Ελλήνων. Αυτή η ίδια εκκλησία που στο παρελθόν έπαιξε βασικό ρόλο στη διάσωση του Γένους, σήμερα προσπαθεί να διασώσει τους λαθρομετανάστες και η μόνη μέριμνα της είναι να είναι αρεστή στα μάτια των αριστερών και «προοδευτικών» δυνάμεων, λες και οι προτιμήσεις του Ιερώνυμου μπορούν και πρέπει να δεσμεύουν την εκκλησία των Ελλήνων. Ντροπή και μόνο ντροπή.

Υ.Γ και τον Καζατζάκη τον αφορίσατε και είδαμε τι μεγάλο κακό του κάνατε.