Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Χρυσή Αυγή και ξερό ψωμί....


 Τις τελευταίες ημέρες, όλα τα στελέχη και οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας, έχουν στοχοποιηθεί από τα αντίστοιχα στελέχη και τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής που εκτελούν, διατεταγμένη επιχείρηση μαζικής επίθεσης, μέσα στα social media. Τα προφίλ και τα tweets κατακλύζονται από προκλητικές και προβοκατόρικες απαντήσεις – δημοσιεύσεις.  Σε αυτά τα πλαίσια και με πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει ακριβώς, δηλαδή της επιχειρούμενης προσπάθειας να τονιστεί ότι με τη δίωξη των βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής, διώκεται ο Εθνικισμός και ο Πατριωτισμός. Όπως επίσης και ότι, ότι αδικήματα διέπραξε σήμερα η Χρυσή Αυγή, τα έχει διαπράξει στο παρελθόν και η Νεολαία της Νέας Δημοκρατίας ή ότι δεν διώκονται άλλα εγκλήματα σοβαρότερα και αυτά της ΧΑ είναι το πρόσχημα για να βγουν από τη μέση, επειδή είναι ανερχόμενη δύναμη. Όλοι ανεξαιρέτως,  πρέπει να προσέξουμε και να ενημερωθούμε για τη σαθρή μεν, αλλά πραγματικότητα δε, που δεν έχει καμία σχέση με την προπαγάνδα που επιχειρείται.

Καταρχάς, δεν διώκονται οι βουλευτές και τα στελέχη της Χρυσής Αυγής για την ιδεολογία τους, όπως και κανένας άλλος στην Ελλάδα. Όσο κατακριτέος, κατά την άποψη πολλών και να είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός ως ιδεολογία, είμαστε υποχρεωμένοι και ως άνθρωποι, αλλά και βάση του Συντάγματος, να υπερασπιζόμαστε του δικαιώματος του κάθε Έλληνα να πιστεύει ότι θέλει, ακόμα και αν εμείς διαφωνούμε. Δεν ποινικοποιούνται οι ιδέες, μόνο οι πράξεις βίας ή η υποκίνηση βίας.


Είναι σημαντικό να αναλύσουμε επαρκώς, το γεγονός της μη δίωξης των ιδεών. Από το Χίτλερ, μόνο στην Ελλάδα έχουμε 807 χιλιάδες νεκρούς, αυμπεριλαμβάνοντας  13 χιλιάδες νεκρούς πολέμου από το 1940-41, 56 χιλιάδες εκτελεσμένους σε ολόκληρη την Ελλάδα,  105 χιλιάδες θανόντες όμηροι στα γερμανικά στρατόπεδα,  7 χιλιάδες νεκροί από βομβαρδισμούς, 21 χιλιάδες νεκροί σε μάχες της Εθνικής Αντίστασης (σύμφωνα με γερμανικά στοιχεία),  χίλιοι πεντακόσιοι νεκροί στη Μέση Ανατολή,  3.5 χιλιάδες οι απώλειες του Εμπορικού Ναυτικού και 600 χιλιάδες νεκροί από πείνα και σχετικές ασθένειες. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου σκοτώθηκαν πάνω από 56 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτά τα εκατομμύρια νεκρών, δεν απέτρεψαν κανένα από το να πιστεύει στον Εθνικοσοσιαλισμό.

Από το Στάλιν έχουμε 60 εκατομμύρια νεκρούς που συμπεριλαμβάνουν τους 7,5 εκατομμύρια νεκρούς από λιμοκτονία που επέβαλε για να κάνει κάθαρση των Εθνοτικών μειονοτήτων και τις 38 χιλιάδες εκτελέσεις Ελλήνων. Από το Μάο Τσε Τούνγκ έχουμε 70 εκατομμύρια νεκρούς και από τον Πολ Ποτ, με το αποτέλεσμα της καταναγκαστικής εργασίας, τον υποσιτισμό, την κακή ιατρική περίθαλψη και τις εκτελέσεις εκτιμάται ότι σκοτώθηκαν περίπου 2 εκατομμύρια Καμποτζιανοί (περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού). Από το συμμοριτοπόλεμο έχουμε την εκτέλεση 56 χιλιάδων Ελλήνων από τους κομμουνιστές. Αυτά τα εκατομμύρια νεκρών, δεν απέτρεψαν κανένα από το να πιστεύει στον κομμουνισμό.


Τα εκατομμύρια νεκρών, το ξεκλήρισμα αμάχων, οι διεστραμμένες πράξεις κατά Εβραίων, είναι γεγονότα που όσα ντοκιμαντέρ και αν γυριστούν, όσα βιβλία κι αν γραφτούν, είναι αδύνατον να αποδώσουν όλα όσα βίωσαν τόσοι λαοί. Εκτός από τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το ιδεολογικό πλαίσιο που ήθελε ο Χίτλερ να επιβάλει στην ανθρωπότητα ήταν ίσως εξίσου απεχθές με τις θηριωδίες του. Από την άλλη για το Στάλιν ο εχθρός δεν βρισκόταν εκτός συνόρων, αλλά εντός. Έτσι, η δική του γενοκτονία έλαβε χώρα κυρίως εναντίον των συμπατριωτών του, τους οποίους οι αρχές ασφαλείας του εκτελούσαν με συνοπτικές διαδικασίες ως «Εχθρούς του Λαού». Ουδείς μάλιστα μπορεί να αμφισβητήσει πως χιλιάδες από τις εκτελέσεις διαπράττονταν χωρίς κανένα στοιχείο, με μοναδική δικαιολογία πως ενδέχεται στο μέλλον να μετατραπούν σε «Εχθρούς του Λαού». Εκτός από τις θηριωδίες αυτές, ο Στάλιν κατόρθωσε να εμποτίσει τους συμπατριώτες του με τη μανία καταδίωξης, με αποτέλεσμα ο φίλος να υποπτεύεται τον φίλο, ο γείτονας τον γείτονα και ενίοτε ο γιος τον πατέρα, ή και το αντίστροφο. Δυστυχώς το «έργο» του Στάλιν βρήκε μιμητές σε όλες σχεδόν τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, με αποτέλεσμα πολλοί «μικροί Στάλιν» να βασανίζουν τους λαούς της Ρουμανίας, της Πολωνίας και άλλων χωρών.

Τα εγκλήματα του Στάλιν «πληρώνονται» μέχρι σήμερα, όπως ακριβώς και του Χίτλερ. Αρνούμαι λοιπόν, να χάσω χρόνο και να χαραμίσω φαιά ουσία για να αποφασίσω ποιος από τους δύο είναι ο λιγότερο κακός. Πλην όμως το συμπέρασμα είναι ένα, όσο κατακριτέος είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός, άλλο τόσο είναι και ο κομμουνισμός, αλλά δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τον κόσμο να πιστεύει. Αυτό που μπορούμε και πρέπει να εμποδίσουμε, είναι με γνώμονα αυτές τις ιδέες να προβαίνουν αμφότεροι σε πράξεις βίας και εγκλήματα κατά ζωής. Όσο πονάει το έγκλημα στο Κερατσίνι, άλλο τόσο πονάνε τα εγκλήματα στη ΜΑΡΦΙΝ και το Κ. ΜΑΡΟΥΣΗΣ.

Τόσο η Χρυσή Αυγή, όσο και το ΣΥΡΙΖΑ και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι άλλες ακροαριστερές εγκληματικές ομαδούλες, δημιουργήθηκαν και στέριωσαν από το έλλειμμα της πολιτείας, σε κοινωνική πολιτική, ευνομία και ισονομία, ευταξία, αδυναμία καταπολέμησης της κοινωνικής ανισότητας, της ανεργίας, της λαθρομετανάστευσης και μία διεστραμμένη άποψη ψευτοπροοδευτισμού, που έχει οδηγήσει σε παντελή διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Διευθύνονται δε, είτε από άτομα ψυχοπαθητικά με ακραία κόμπλεξ και εμμονές, είτε από άτομα που είναι ικανά να κατευθύνουν και να χειρίζονται τη λαϊκή άποψη και οργή και είναι ακραία φιλόδοξα και εγωπαθή. Εστιάζονται σε κοινωνικά προβλήματα και εκμεταλλεύονται την κάθε ανάγκη του κόσμου, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν το αίσθημα ευγνωμοσύνης. Μέσα στα μεγάλα «λάθη» τους συγκαταλέγονται, η ψευδής αίσθηση παντοδυναμίας και κυριαρχίας πάνω σε αυτούς που είτε διοικούν, είτε τους ακολουθούν και η «δύναμη» του φόβου που ασκούν. Αυτό που ξεχνούν αμφότεροι είναι το αίσθημα της επιβίωσης, που επικρατεί στους συντρόφους – συναγωνιστές τους, όταν πλέον βρίσκονται ενώπιων των ευθυνών τους και που τελικά, «ανοίγει» τα στόματα.


Είναι σαφές και προφανές, ότι τα απλά μέλη και οι ψηφοφόροι, δεν ταυτίζονται κατά ανάγκη με τις επικρατούσες απόψεις των επικεφαλής, αυτών των ακραίων και αποτρόπαιων ιδεολογιών. Ειδικά στην Ελλάδα, με την παντελή έλλειψη αγωγής του πολίτη και την άγνοια σε πολιτειακά και άλλα θέματα, είναι εύκολο κάποιος να παρασυρθεί από την αγανάκτηση και να πιστέψει στην επίπλαστη έκφανση δύναμης που εκπέμπουν οι «δυναμικές» αντιδράσεις και να παραβλέψει, ότι αυτός που λαϊκίζει ή ικανοποιεί το δημόσιο αίσθημα, δεν είναι κατ ανάγκη και ικανός ή λογικός ή αποτελεσματικός. Στη χειρότερη δε περίπτωση, όπως αυτές που εξετάζουμε, μπορεί να είναι παντελώς ανίκανος, που ικανοποιεί τις προσωπικές φιλοδοξίες του και χρησιμοποιεί καθ’ ολοκληρίαν την εμπιστοσύνη του λαού. Με βάση τα παραπάνω, η δίωξη των εγκληματιών, από οποιονδήποτε χώρο δεν πρέπει να ταυτίζεται και να προσωποποιείται, στους οπαδούς τους αλλά μόνο στις πράξεις των ενόχων. Δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη των ψηφοφόρων ή των οπαδών και των μελών, επειδή οι εκπρόσωποι που εμπιστεύτηκαν, εγκλημάτησαν και μάλιστα με ειδεχθή εγκλήματα κατά ζωής. Υπάρχει όμως ευθύνη στην επιλογή απόδοσης ψήφου σε χώρους με ακραίες ιδεολογίες, για τις οποίες ο πολίτης δεν έχει φροντίσει να ενημερωθεί πλήρως.

Στα σημεία των ημερών, περιλαμβάνονται και ένας μικρός αριθμός δικηγορίσκων, που παρεμβαίνουν δημόσια, κρίνοντας το έργο της δικαιοσύνης. Κάποιοι από αυτούς εξυπηρετώντας πελατειακά την αριστερά, έχουν αναγνώσει τη μεγάλη αλλαγή της πολιτείας, που πλέον επιδιώκει την ισονομία. Αυτό από μόνο του, σημαίνει την καταβαράθρωση των κάστρων της αριστεράς που βασιζόντουσαν, στη μεγάλη επιρροής της, στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, που τους εξασφάλιζαν ατιμωρησία. Αυτό αντέγραψε η Χρυσή Αυγή, χρησιμοποιώντας το αυξανόμενο κύμα υποστηρικτών της και μέσα στις αρχές του κράτους. Πλην όμως, αυτές είναι  οι ενέργειες, που τους έφεραν στο κατώφλι της δικαιοσύνης με βαρύτατες κατηγορίες και θα μπορούσαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο να εφαρμοστούν και στα κόμματα της άκρας αριστεράς που καταδικάζουν τη βία των Εθνικοσοσιαλιστών, αλλά δεν διστάζουν να συγκαλύψουν και να δικαιολογήσουν τη βία, των δικών τους οπαδών. Παράλληλα, υπάρχουν και οι δικηγόροι, που επιζητούν την προσοχή μια και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είχαν δημοσιότητα και προσδοκούν μερίδα της υπεράσπισής, προκειμένου να ξαναβρεθούν στο προσκήνιο. Βλέπουν αυτές τις υποθέσεις, υπό το πρίσμα των προβολέων της δημοσιότητας που συγκεντρώνονται πάνω τους και των οικονομικών απολαβών, που μπορούν να έχουν και όχι με την αντίληψη της ηθικής.


Λαμβάνοντας υπόψη μας όλα αυτά, μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε ότι το τελευταίο πράγμα που δικάζεται αυτές τις μέρες, είναι ο αγνός πατριωτισμός και Εθνικισμός. Είναι μέγα λάθος, να εδράζουμε την αγάπη προς την πατρίδα, στα στενά πλαίσια ενός κόμματος που προάγει τη βία και το κυριότερο που οργανώνει εγκλήματα κατά ζωής στο όνομα της και επιβραβεύει δολοφόνους. Οι Εθνικιστές και οι πατριώτες, δεν είναι αδύναμα ανθρωπάκια που εξαρτώνται από τις διαταγές ενός φυρερίσκου, ούτε οργανώνονται σε ομάδες για να μαχαιρώσουν ή να λιντσάρουν ανθρώπους. Αγωνίζονται για την πατρίδα με έννομο τρόπο και διαφέρουν από τους εγκληματίες αναρχοκομμουνιστές γιατί δεν φοβούνται το νόμο και δεν συμμετέχουν ποτέ σε ανομίες ή σε πράξεις ανήθικες και ανυπόληπτες. Δεν προσπαθούν να υποκαταστήσουν τη πολιτεία στο έργο της, αλλά να συνδράμουν για να την κινητοποιήσουν, να είναι πιο αποτελεσματική στην πάταξη της εγκληματικότητας. Δεν εκμεταλλεύονται ούτε εκφοβίζουν μικρά παιδιά, για να τα εντάξουν σε ομάδες που δρουν οπαδικά με γνώμονα τη βία για να αισθάνονται δυνατοί. Δεν προωθούν τη λογική των συμμοριών και δεν επιδίδονται ποτέ σε πράξεις που επισύρουν την ηθική κατακραυγή. Προωθούν τη μόρφωση και ακολουθούν τα παραδείγματα των μεγάλων αγωνιστών του Γένους, των ηρώων που έπεσαν για τη πατρίδα και των μέγιστων δασκάλων του Έθνους. Έχουν για πρότυπα το Σωκράτη, το Λεωνίδα, το Μέγα Αλέξανδρο, το Κολοκοτρώνη, το Δραγούμη, το Μελά, τη Δέλτα και όλους τους σύγχρονους όπως τον Ηλιάκη και το Γιαλοψό. Είναι έτοιμοι να χύσουν το δικό τους αίμα για την πατρίδα και όχι το αίμα τον αντιπάλων τους γιατί δεν συμφωνούν με την ιδεολογία και τα πεπραγμένα τους. Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά τους, από τους ακραίους κομμουνιστές που βυθίζονται στην ανομία και στα εγκλήματα κατά ζωής. Δεν λερώνουν και δεν στιγματίζουν τον Εθνικισμό και τον πατριωτισμό, ποτέ και για κανένα λόγο.

Πόσοι από τους Χρυσαυγίτες μπορούν να καυχηθούν για τα παραπάνω, όταν έχουν οδηγηθεί σιδηροδέσμιοι για ξυλοδαρμούς πατριωτών, που δεν συμφωνούσαν με τις Ναζιστικές μεθόδους τους, για δολοφονίες αντιπάλων και το κυριότερο έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα αδύναμων; Το χειρότερο άρχισε μόλις τώρα που οι δήθεν εθνικιστές και πατριώτες, «δίνουν» ο ένας τον άλλο, γονατίζοντας κάτω από τον πελέκι της δικαιοσύνης και τα επιβαρυντικά στοιχεία για μαστροπείες,  απόπειρες ανθρωποκτονιών, διακίνηση γυναικών, εκβιασμούς, νταβατζιλίκια, προστασία και δεν έχει τελειωμό ο κατάλογος. Αυτό κύριοι, δεν είναι Εθνικισμός, είναι οργανωμένη συμμορία. Μία καλά οργανωμένη συμμορία, που υπό το κράτος του φόβου που ασκούσε στα μέλη της, έβγαζε πολύ χρήμα χρησιμοποιώντας το όνομα της πατρίδας και κλείνοντας στόματα. Κανένας ιδεολόγος δεν δέχεται να ταυτίζετε με τις μαυροντυμένες και αιματοβαμμένες καρικατούρες. Κι αν κάποιοι από εμάς ξεγελάστηκαν, ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος και να αποκαταστήσουμε το όνομα και του Εθνικισμού και του πατριωτισμού και να σταματήσουμε το διασυρμό, αντί να κλαιγόμαστε για τη δίωξη των εγκληματιών.

Παράλληλα είναι σημαντικό να δούμε και να κατανοήσουμε ότι τα εγκλήματα κατά ζωής, είναι πιο σημαντικά από οποιοδήποτε οικονομικό έγκλημα. Είναι επιβεβλημένη ανάγκη να περιθωριοποιήσουμε τη λογική της φράσης που ακούγεται ευρύτατα και αφορά στο "τα οικονομικά εγκλήματα των πολιτικών είναι αυτά που συντελούν στο να πεινάει το παιδί μου και όχι τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής" Όσο σημαντικό είναι να έρθουν εμπρός στη δικαιοσύνη οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος, άλλο τόσο είναι σημαντικό να μη κινδυνεύει η ζωή των παιδιών μας, όταν εκφράζουν τις απόψεις τους. Δεν υπάρχει λογική στη μη κατανόηση του θανάτου, παρά μόνο όταν χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Τελικά όσα χρήματα και να έχεις, όσοι πολιτικοί και να μπουν στη φυλακή, αν κάποια στιγμή ειδοποιηθείς για το θάνατο του παιδιού σου από κάποιον που διαφωνούσε με τις ιδέες του, θα βρεθείς στη δεινή θέση να παραδεχτείς ότι μπροστά στο θάνατο δεν μετράει κανένα ποσό. Τότε θα ευχόσουν να είχες δώσει όλη σου την περιουσία αλλά να ζούσε ο άνθρωπος που αγαπάς. Τα οικονομικά εγκλήματα και η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος δεν είναι αμελητέα και δεν παραβλέπονται από την κυβέρνηση, αλλά αυτά, τα εγκλήματα κατά ζωής είναι τα σημαντικότερα και τα πιο ειδεχθή. Ας μη μπούμε στο λαϊκίστικο αντίλογο με τις αυτοκτονίες, των οποίων ο αριθμός έχει διαστρεβλωθεί σε τέτοιο σημείο που καταντάει γελοιότητα. Επί πλέον η αυτοκτονία δεν αποτελούσε ποτέ γενναία πράξη, αλλά μάλλον εύκολη λύση μετάθεσης των προβλημάτων.  


Τέλος είναι σημαντικό να σταματήσουμε την αναπαραγωγή της εξομοίωσης της Νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας τη δεκαετία του 80, με τη συμμορία εγκληματιών της Χρυσής Αυγής. Τι κοινό άλλωστε μπορούν να έχουν, νεαρά 20χρονα παιδιά που είχαν να κάνουν με το ανάλγητο κράτος του ΠΑΣΟΚ προσωποποιημένο στον Αρκουδέα, που τους εδίωκε για τις ιδέες τους και φρόντιζε σε κάθε εμφάνιση τους να τους στέλνει ή στα νοσοκομείο ή στα κρατητήρια της ασφάλειας στη Μεσογείων; Τι κοινό μπορεί να έχει η Χρυσή Αυγή με την ΟΝΝΕΔ του 80, που αντιμετώπιζε τα τάγματα θανάτου του ΚΚΕ, με την ανοχή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που τους έδερναν, μαχαίρωναν και πυροβολούσαν. Ποια άλλη νεολαία έχει τραγικά θύματα από την εντεταλμένη βία των αριστερών και των Πασόκων και έχει γίνει πλήρης συγκάλυψη, χωρίς ούτε μία από αυτές τις υποθέσεις να έχει φτάσει ποτέ στη δικαιοσύνη; Ποια άλλη νεολαία κυνηγήθηκε γιατί σε μία υποτιθέμενη δημοκρατία, διάβαζε και διακινούσε βιβλία που είχε απαγορεύσει η "χούντα" του ΠΑΣΟΚ; Φτάνει, μέχρι εδώ η πλύση εγκεφάλου και οι επιθέσεις. Οι εγκληματίες οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη και μένει να οδηγηθούν και οι έτεροι εγκληματίες της άκρας αριστεράς που τόσα χρόνια λυμαίνονται τη δημοκρατία και το πολίτευμα και έχουν στο ενεργητικό τους εκατοντάδες νεκρούς.


Οι λειτουργοί της δικαιοσύνης, θα είναι για πάντα υπόλογοι, αν δε φέρουν σιδηροδέσμιους και όλους τους φονιάδες αναρχοκομμουνιστές, που ευθύνονται για το θάνατο τόσων αθώων, με προμετωπίδα τους νεκρούς της Μαρφίν και του Κ. Μαρούσης. Μπορεί να είναι έξυπνοι, αλλά δεν είναι αλάνθαστοι και το κυριότερο αν πιεστούν και κυνηγηθούν αδυσώπητα και συστηματικά, θα σπάσουν. Τότε και μόνο τότε οι Έλληνες θα αισθανθούν δικαιωμένοι. Τότε και μόνο τότε, η κυβέρνηση θα έχει αποδείξει, ότι έχει τη θέληση και το τσαγανό να βγάλει τις κουκούλες και να πατάξει τη διαφθορά και την εγκληματικότητα σε όλο το φάσμα της. Τότε και μόνο τότε, θα μπορούμε δίκαια, να λέμε ότι εμείς σπάσαμε την ομερτά και φέραμε τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, πίσω στη χώρα που γεννήθηκαν. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου