Η Ελλάδα του 2013

Στην Ελλάδα του 2013, περισσεύει η οργή, το μίσος και οι σπασμωδικές αντιδράσεις, από μέρους των πολιτών. Μια χώρα που επιβίωνε, από το 1986 μόνο με δανεικά και συγκεκριμένα λάμβανε περίπου 3 δις δολάρια ΗΠΑ, για να πληρώνει, μόνο τους τόκους των δανείων. Πολίτες που βομβαρδίστηκαν με λάθος πρότυπα και μια εικονική ευημερία, που ξεκινούσε και κατέληγε στην ΕΟΚ αρχικά κι έπειτα, στην Ε.Ε. και το κοινό νόμισμα (Ευρώ). Μια Ελληνική κοινωνία, που έβαλε στην άκρη όλες τις αξίες και τα ιδανικά, που τη συνόδευαν, στη μακρόχρονη ιστορία της. Μια χώρα που ο εμφύλιος πόλεμος (ή συμμοριτοπόλεμος όπως τον ονόμασε ο ΟΗΕ…) έληξε με την νίκη, του Εθνικού στρατού, αλλά μεταφέρθηκε σε ιδεολογικά μονοπάτια και θεωρητικά «πεδία μαχών», όπου η Αριστερά και μάλιστα οι πιο ακραίες φωνές της, επικράτησαν και νίκησαν, δυστυχώς. 

Στην Ελλάδα, από το 1949 και μετά, όλα τα εγκλήματα του λεγόμενου «Κέντρου» κι όλες οι πολιτικές αστοχίες, χρεώθηκαν στην «Δεξιά» παράταξη. Ο Έλληνας ψηφοφόρος, που είχε «δεξιά» φρονήματα, έπρεπε να έχει ενοχικά σύνδρομα, ακόμη κι αν είχε γεννηθεί πολλές δεκαετίες μετά, τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Σαν σήμερα (12-10-1944) οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες-κατακτητές, αποχωρούσαν ηττημένοι και ταπεινωμένοι,αποστέλλοντας τη σημαία των ΝΑΖΙ με την σβάστικα, από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Η Ελλάς που πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα σε αίμα και ανθρώπινες ζωές, σε σχέση με τον πληθυσμό της και που συμμετείχε στις επιχειρήσεις εναντίον των ΝΑΖΙ σε βόρειο Αφρική, Ρίμινι Ιταλίας και απόβαση της Νορμανδίας (με ένα πλοίο …), όχι μόνο δεν επιβραβεύθηκε ποτέ, από τους συμμάχους της, αλλά αντιθέτως, τη στιγμή που όλες οι χώρες έκλειναν τις πληγές τους, από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, οι Έλληνες ζούσαν και την εμφυλιοπολεμική θηριωδία. 

Όσες πόλεις και χωριά, δεν είχαν υποστεί φοβερές ζημιές, κατά την διάρκεια της Γερμανικής-Ιταλικής-Βουλγαρικής κι Αλβανικής κατοχής, θα πλήρωναν τεράστιο φόρο αίματος κι υλικών ζημιών,από έναν παράλογο συμμοριτοπόλεμο. Μια διαμάχη που δεν έπρεπε να είχε ξεκινήσει ποτέ, για δυο λόγους: α) οι ηγέτες - νικητές του Β’ παγκοσμίου πολέμου Τσόρτσιλ, Στάλιν και Ρούσβελτ, είχαν ήδη χωρίσει τον πλανήτη, σε «σφαίρες επιρροής» κι είχαν ήδη κατατάξει την Ελλάδα, στο λεγόμενο «Δυτικό μπλοκ. β) Ο Ζαχαριάδης κι η ηγεσία του ΚΚΕ, είχαν ήδη ενημερωθεί, από το Στάλιν, πως ο ίδιος ήταν αντίθετος σε πόλεμο, που θα υποκινούσαν οι κομμουνιστές στο εσωτερικό της Ελλάδας, με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας, με την χρήση όπλων. Μάλιστα, είχε διαβεβαιώσει, πως δεν θα χρηματοδοτούσε ποτέ, τέτοιου είδους αγώνα. 

Όλα αυτά τα «απωθημένα» κουβαλάμε οι Έλληνες, μέσα μας, τα τελευταία 70 χρόνια. Και ξαφνικά το 2010, ξυπνήσαμε από τον λήθαργο της ακροαριστερής θολοκουλτούρας. Έπρεπε να υποστούμε ένα φοβερό σοκ, για να αρχίσουμε να ανησυχούμε για το μέλλον και την πατρίδα μας. Ειλικρινά λυπάμαι γιατί οι ιστορικοί του μέλλοντος, θα περιγράφουν αυτές τις δεκαετίες με τα μελανότερα χρώματα. Νιώθω σαν να είχαμε αφήσει, τα κλειδιά της χώρας μας, σε μουσαφίρηδες, με όλα τα υπάρχοντά μας μέσα κι όταν κάποια στιγμή επιστρέψαμε και βρήκαμε το «σπίτι» άδειο …. μας φάνηκε παράξενο. Ο μέσος Έλληνας πολίτης, δεν έχει καμιά απολύτως γνώση, του πως λειτουργούν οι θεσμοί. Ο μέσος ψηφοφόρος στην Ελλάδα, θεωρεί αγγαρεία την υποχρέωση του, να εκλέξει τους ηγέτες της χώρας του. 

Μέχρι το 2010… που μας χτύπησαν την πόρτα, οι δανειστές ,η Τρόικα και το ΔΝΤ, η πολιτική για τον μέσο Έλληνα πολίτη, άρχιζε και τελείωνε σε κάποια βουλευτικά γραφεία και σε κάποιους «δικούς μου βουλευτές» που θα μ’ εξυπηρετούσαν, σε κάθε περίπτωση «ανάγκης». Ουρές στα πολιτικά γραφεία των βουλευτών, από πολίτες-«πελατάκια» με πολυάριθμα και διαφορετικά αιτήματα ο καθένας. Από αναβολές στράτευσης…. Ευνοϊκές μεταθέσεις σε στρατεύσιμους….. πρόσληψη στον δημόσιο τομέα… μέχρι και εξετάσεις ούρων ή και συνοικέσια με σκοπό τον γάμο!!!!!!! Δεν μας ενδιέφερε ως λαό ,το ποιος θα κυβερνήσει ή το πώς θα διοικήσει. Μας αφορούσε μόνο, εάν ήταν από το ίδιο πολιτικό «μαντρί» για να μπορεί να υπάρξει και το ανάλογο νταλαβέρι και αλισβερίσι. Τόσο απλά. 

Η εξουσία ως γνωστόν, αλλάζει τους ανθρώπους και ουκ ολίγες φορές, τους σπρώχνει στην διαφθορά και το εύκολο κέρδος. Ακόμη χειρότερα, όταν σε μια δημοκρατία οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται, για τα κοινά κι η μόνη τους ασχολία καταντάει το «κυνήγι» ενός ψεύτικου κι ουτοπικού ονείρου, μιας ενωμένης Ευρώπης, που δήθεν θα παρείχε στον μέσο Έλληνα, μια ευημερία δίχως να χρειάζεται να μοχθεί και να αγωνίζεται. Το 1980 είχαμε παραγωγή, που κάλυπτε το 68% περίπου, των αναγκών μας. Το 2013 αυτή η παραγωγή, έχει πέσει μόλις στο 8%!!!!! Πολλοί «ειδικοί» αναρωτιούνται υποκριτικά, για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Διανύω αισίως την τέταρτη δεκαετία του βίου μου και από το δημοτικό σχολείο ,θυμάμαι την προπαγάνδα, «πως τώρα που μπήκαμε στην ΕΟΚ…. δεν χρειάζεται πια να εργαζόμαστε». Η φτωχή Ελλάς, που δήθεν μετετράπη σε μια νύχτα, με την είσοδο της, στην ΕΟΚ, σε «υπερδύναμη». Πάντα στο λαό αρέσουν, τα όμορφα λόγια και τα φανταστικά οράματα. Δυστυχώς… «στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό» που λέει και το σοφό λαϊκό γνωμικό. 

Κάθε σοκ, το ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδικασία. Δυστυχώς ο Ελληνικός λαός στο σύνολό του, βρίσκεται σε μια άρνηση και μια υστερική κατάσταση. Δεν έχει προχωρήσει σε αυτοκριτική κι ανάλυση, καταρχήν των ατομικών του σφαλμάτων κι έπειτα σε συμπεράσματα γενικότερα, για τα λάθη της κρατικής λειτουργίας και τις ευθύνες των πολιτικών. Έτσι εμφανίστηκε ένας καινούριος τύπος πολίτη-ψηφοφόρου. Ο «αγανακτισμένος». Σίγουρα μέσα στο πλήθος των πολιτών που χαρακτηρίστηκαν μ΄αυτόν τον όρο, υπήρχαν κι άνθρωποι που ξαφνικά βρέθηκαν μετέωροι, σε μια ζωή γεμάτη αβεβαιότητα κι ένα περιβάλλον που τους γέμισε ανασφάλεια. Δημιουργήθηκαν όμως και οι ιδανικές συνθήκες, για να εισχωρήσουν ανάμεσα σ’ αυτούς τους δίκαια διαμαρτυρόμενους πολίτες και κάποια διαχρονικά «κοράκια», από ακραίους πολιτικούς χώρους (Ναζιστές, αναρχικοί κτλ.) που δήθεν έσκιζαν τα ιμάτια τους, για τη κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, αλλά στην ουσία, αυτό ήταν πάντα που περίμεναν. Ομάδες ακραίων τάσεων, που ο ίδιος πολίτης που βρισκόταν σε πολιτικό «κώμα» … ο ίδιος ψηφοφόρος που δεν έδινε μία, για το πολιτικό γίγνεσθαι στην χώρα του…. αποφάσισε να τους μετατρέψει ,από ακραίες πολιτικές ομαδούλες, που προωθούσαν μόνο την βία και τις καταστροφές, σε ρυθμιστικούς παράγοντες του πολιτεύματος!!! 

Το 2012 έγιναν εκλογές  οι οποίες έστειλαν στο σπίτι τους 200 από τους 300 βουλευτές ,της προηγούμενης βουλής. Νέα κόμματα και νέα  πρόσωπα, μπήκαν στην ζωή και την καθημερινότητά μας. Ποιο είναι  το αποτέλεσμα; Ποία είναι η «αναβάθμιση» μέσα στον «ναό της Δημοκρατίας»; Πόσο ωφέλησε την πολιτική κατάσταση, η γιγάντωση ακραίων τάσεων κι η είσοδος νεοναζί στα βουλευτικά έδρανα; Ως άνθρωπος σέβομαι ως ένα βαθμό, την λεγόμενη «ψήφο διαμαρτυρίας» των συμπατριωτών μου. Όμως, ας μου εξηγήσει κάποιος, με ποια πολιτική σκέψη και ποια ευθύνη, ψηφίζεις ένα πρόσωπο ή κάποιο πολιτικό κόμμα, το οποίο είτε θεωρείται ακραίο βάσει των θέσεών του, είτε δεν έχεις καμιά απολύτως γνώση, ως ψηφοφόρος του, για τις πολιτικές ιδέες που πρεσβεύει; Κι έχω και μια ακόμη απορία. Τελικά το κάθε κόμμα , πέρα από τις πολιτικές θέσεις του, δεν αποτελείται κυρίως από πρόσωπα; Και γιατί ένας ψηφοφόρος δεν επιδιώκει ν’ αλλάξει τα πρόσωπα; Κάνουμε καθημερινά, όλοι, επιλογές στη ζωή μας. Επιλέγουμε τους κατάλληλους ανθρώπους, για φίλους μας. Τις κατάλληλες γυναίκες, για να κάνουμε σχέση. Επιλέγουμε τα καλύτερα τρόφιμα, για την διατροφή μας. ΓΙΑΤΙ δεν κάνουμε και το αντίστοιχο, στην επιλογή των πολιτικών προσώπων ,που θα μας εκπροσωπήσουν;

Βλέπω μια Ελλάδα, από την πλήρη ύπνωση και το πολιτικό «κώμα», να ακροβατεί μεταξύ ακραίων τοποθετήσεων και της βίας και της οργής που αισθάνεται, ο κάθε πολίτης. Όλες οι παράμετροι κι όλες οι συνθήκες, είναι ιδανικές για να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος αίματος και μια καινούρια εμφύλια διαμάχη. Εύχομαι φυσικά να μην συμβεί κάτι τέτοιο. Εξάλλου, η κατάσταση μόνο χειρότερη ,θα γινότανε κι ουχί καλύτερη ή πιο βατή. Σίγουρα κανένας Έλληνας, δεν θα ωφεληθεί από μια τέτοια διαμάχη. Ας σκύψουμε μέσα μας κι ας ανασύρουμε, από τη ψυχή και τη μνήμη μας, τις διαχρονικές αξίες και τα ιδανικά, που έχουμε πετάξει στην άκρη. Μ’ αυτά προχώρησε ο Ελληνισμός. Μ’ αυτά τα εφόδια επιβίωσε, απ’ όλες τις δύσκολες καταστάσεις. Μ’ αυτές τις αξίες γαλουχήσαμε κι ολόκληρο τον πλανήτη. Την επόμενη φορά, που θα βρεθείς στην κάλπη… φρόντισε να ξέρεις τι ψηφίζεις. Άκουσε το πρόγραμμα του κόμματός σου, αλλά ρώτησε και το πώς αυτό θα υλοποιηθεί. Μην μένεις στα «παχιά» λόγια. Σταμάτησε να νιώθεις μόνο κι άρχισε επιτέλους να σκέφτεσαι. Θυμήσου πως ο απατεώνας, για να σ’ εξαπατήσει «πατάει» πάντα, πάνω στα συναισθήματά σου. Το όπλο σου επομένως, είναι η ΛΟΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ. Όπως έγραψε κι ο Νίκος Καζαντζάκης: "Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."