Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Η πολιτική βία σε δύο φάσεις


Η πολιτική αναφορά της βίας, που υφίσταται η Ελληνική κοινωνία, έχει τις ιστορικές αναφορές της. Το έχω πει πολλάκις και θα το ξαναπώ και πάλι, όποιος δεν γνωρίζει την πολιτική ιστορία της Ελλάδας είναι δυνάμενος δυνάστης ή καταδυναστευόμενος. Τα ίδια λάθη, οι ίδιες παραλήψεις, η πολιτική αβουλία και πάνω από όλα η κομμουνιστική και Εθνικοσοσιαλιστική βούληση, έχουν φέρει τη χώρα στο χείλος της καταστροφής, τέσσερις φορές μέχρι σήμερα στη νεότερη ιστορία της χώρας. Η δημοκρατία πρέπει να βάζει οριστικό τέλος στη προτροπή της βίας, πριν αυτή γίνει πράξη. Πρέπει να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η τιμωρία και μάλιστα η παραδειγματική, είναι ο μόνος τρόπος περιφρούρησης της Δημοκρατίας. Η ανοχή παραπέμπει μόνο σε ασυδοσία και ποτέ σε ένα πολίτευμα δομημένο, που περιφρουρεί τα δικαιώματα του πολίτη και σε καμία περίπτωση δεν ευνοεί τη παράβλεψη των υποχρεώσεων του. Ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, οχλοκρατία και το κυριότερο ο αποπροσανατολισμός και η προπαγάνδα είναι φαινόμενα που πρέπει να πατάσσονται πάραυτα.
  ΄

Καταρχάς να τονίσουμε ότι σε ποτέ και πουθενά, οι ιδέες δεν πρέπει να διώκονται και πάνω από όλα στην Ελλάδα που αποτελεί το λίκνο της Δημοκρατίας. Πρέπει να διώκονται όμως οι πράξεις και ειδικά αυτές που προτρέπουν ή δικαιολογούν τη βία από όποιο χώρο και να προέρχεται. Δε ζούμε στη ζούγκλα, όπου κυρίαρχος είναι ο δυνατότερος, ούτε στις στέπες που εφορμούν αγέλες. Ζούμε σε δομημένες κοινωνίες, όπου απαγορεύεται να υπαγορεύονται οι νόμοι από τους κομπλεξικούς και τους εν δυνάμει δικτατορίσκους. Ζούμε σε κοινωνίες με κανόνες και δομή, όπου κυρίαρχο ρόλο έχουν οι πολίτες που ασκούν την εξουσία και επιλέγουν αυτούς που νομοθετούν και επιβάλλεται να ελέγχουν τους εκπροσώπους τους, χρησιμοποιώντας ότι μέσο τους παρέχει ο νόμος και το Σύνταγμα. Αυτοί οι ίδιοι οι πολίτες επιβάλλεται να μην επιτρέπουν τη κατάχρηση της εξουσία αφενός, αφετέρου της απεμπόλησης των δικαιωμάτων τους από ομάδες που καταχρώνται των ελευθεριών και των δικαιωμάτων τους. Δεν είναι δυνατόν σε αυτή τη χώρα να μην υπάρχει ισονομία και ευταξία. Δεν είναι δυνατόν οι πολίτες να επικροτούν το χάος, την ανομία και την κατάλυση του πολιτεύματος.


Ξεκινώντας να αναλύουμε τα γεγονότα για να βρούμε τις ρίζες του προβλήματος, εντοπίζουμε 2 φάσεις άσκησης πολιτικής βίας. Πάντα πρωταγωνιστές είναι οι κομμουνιστές και οι Εθνικοσοσιαλιστές, που έχουν ως στόχο την κατάλυση του πολιτεύματος και την ανάληψη της εξουσίας. Η μεγαλύτερη φάρσα, είναι οι δήθεν αντιστασιακές ομάδες των κομμουνιστών, που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής. Ομάδες που σποραδικά χτύπαγαν αξιωματικούς των Ναζί και ως αντίποινα οι Γερμανοί εκτελούσαν και βασάνιζαν εκατοντάδες Έλληνες που εύκολα οι «αντιστασιακοί» θα μπορούσαν να σώσουν, αλλά επέλεγαν αυτό τον τρόπο για να υποχρεώσουν τους Έλληνες να πυκνώσουν τις τάξεις τους. Αυτοί οι ίδιοι είναι που υπέγραψαν συνθήκη με τον εχθρό με όρο να τους παραχωρήσει τον εξοπλισμό και τα όπλα του σε αντάλλαγμα με την ασφαλή και αναίμακτη εκκένωση της χώρας από τα στρατεύματα των Ναζί. Κατάφερε να λαφυραγωγήσει τον πόνο και το αίμα των Ελλήνων για να στρέψει για άλλη μία φορά αυτά τα ίδια τα όπλα εναντίων των Ελλήνων με σκοπό τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας.


Αυτές είναι οι εγκληματικές πράξεις των κομμουνιστών που βίασαν, βασάνισαν δολοφόνησαν, μακέλεψαν, σκύλευαν νεκρούς, έκαναν παιδομάζωμα και βύθισαν μία ολόκληρη χώρα στο πένθος. Αντί οι Γερμανοί να πληρώσουν βαρύτατο φόρο αίματος στη χώρα, την οποία αποψίλωσαν από κάθε πλούτο και ακολούθως η Ελλάδα να ανοικοδομηθεί μετά την υποχώρηση τους, έπρεπε να ξοδευτούν και άλλοι πόροι και άλλος φόρος αίματος και άλλο αξιόμαχο ανθρώπινο δυναμικό, για να αντιμετωπιστεί η κομμουνιστική λαίλαπα. Δεν φτάνουν όλα αυτά, αλλά είχαμε και ορατό το κίνδυνο του εδαφικού διαμελισμού της Ελλάδας από τους Βούλγαρους και τους Γιουγκοσλάβους, στους οποίους οι αναίσχυντοι κομμουνιστές είχαν υποσχεθεί, έναντι της πρακτικής βοήθειας και συμπαράστασης των «συμμάχων» τους, στις ολέθριες επιδιώξεις τους.  Οι κομμουνιστές διέπραξαν ένα μαζικό έγκλημα ενάντια στο σύνολο του Ελληνικού λαού. Ενός λαού των οποίων οι εκπρόσωποι, αντί να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους παραδειγματικά, στο όνομα της λήθης, της συγχώρεσης και της συνοχής, τους άφησαν ελεύθερους να οργανωθούν εκ νέου και να κάνουν πολύπλευρη αντεπίθεση στις μέρες μας.


Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, υπήρξε αστάθεια στην πολιτική κατάσταση της χώρας  με αποκορύφωμα την ανάληψη της εξουσίας, από τη στρατιωτική χούντα. Σε αυτό το πόνημα δεν θα εξετάσουμε τα πως και τα γιατί, ένα είναι το σημείο που μας ενδιαφέρει και είναι η επιρροή των Χουντικών στη μεταπολίτευση. Είναι φανερό ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός κάνει την πρώτη του εμφάνιση, με τη μεταπολίτευση μέσα από τρομοκρατική ομάδα που αναλαμβάνει την ευθύνη για πολλαπλές βομβιστικές επιθέσεις μεταξύ άλλων και στον κινηματογράφο ΕΛΛΗ, όπου τραυματίστηκαν 18 άνθρωποι, ένας εξ αυτών χάνει και τα δυο του πόδια. Στα πλαίσια της έρευνας για τον εντοπισμό των τρομοκρατών, ανακοινώνετε  η σύλληψή του Νίκου Μιχαλολιάκου μαζί με άλλους, για σειρά βομβιστικών ενεργειών στην Αθήνα, ενώ ταυτόχρονα καθαιρέθηκε από το βαθμό του αξιωματικού των ειδικών δυνάμεων. Αρχικά παραπέμφθηκε στον ανακριτή για παράβαση του νόμου 774/78 “περί καταστολής της τρομοκρατίας” σε βαθμό κακουργήματος. Με βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου παραπέμφθηκε στο πενταμελές εφετείο για παράβαση του νόμου 495/76 “περί όπλων και εκρηκτικών υλών” ως ένοχος για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση μαζί με τους Α. Καλέντζη, Α. Πρωτοπαπά, Θ. Παπουτσά, Λ. Παξινόπουλο, Ν. Τσάμη, Ι. Γιαννόπουλο και “συντονιστή” τον λοχαγό Τζαβέλα. Μετά από μετατροπή της κατηγορίας σε πλημμέλημα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 11 μηνών. Εδώ φαίνεται καθαρά η επιρροή των χουντικών που είχαν κυρίως προσβάσεις στον Στρατό, τη Δικαιοσύνη και τα Σώματα Ασφαλείας, σε μια προσπάθεια επανασυσπείρωσης, οι οποίοι φρόντισαν για την ατιμωρησία των υπευθύνων με αποτέλεσμα σήμερα να τους έχουμε ξανά στο προσκήνιο να υποκινούν νέο κύμα βίας.


Παράλληλα με την ανοχή πλέον της Σοσιαλιστικής κυβέρνησης, έχουμε τις αριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις 17 Νοέμβρη, 1η Μάη, Επαναστατική Μαχητική Αριστερά, Επαναστατική Αλληλεγγύη, Επαναστατικοί Πυρήνες και τον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα, που ευθύνονται για συνολικά 71 δολοφονίες και 580 τραυματισμούς συνανθρώπων μας. Συγχρόνως αναπτύσσονται ομάδες κουκουλοφόρων, παρακρατικών και αναρχικών, που σε πρώτη φάση, προβαίνουν σε ευρεία κλίμακα καταλήψεων που μετατρέπουν σε γιάφκες  και αργότερα δολοφονούν ατιμωρητί 4 άτομα στο κατάστημα «Κ. Μαρούσης» τον Ιανουάριο του 1991, βάζοντας φωτιά και καίγοντας το ολοσχερώς. Την ίδια τακτική ακολουθούν και στο υποκατάστημα της τράπεζας ΜΑΡΦΙΝ στη Σταδίου τον Οκτώβριο του 2010, δολοφονώντας άλλα 4 άτομα, αλαλάζοντας «κάψτε τους απεργοσπάστες». Προστάτες και αρωγοί τους πάντα τα κόμματα της άκρας αριστεράς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι χαρακτηριστική η
φωτογραφία του επικεφαλής του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από τη τράπεζα ΜΑΡΦΙΝ, να εμποδίζει το πυροσβεστικό που θα μπορούσε να σώσει τις ζωές των ανθρώπων μέσα στη τράπεζα. Το κύμα βίας που υποθάλπει η αριστερά κορυφώνεται με τα Γρηγοροπούλια το Δεκέμβριο του 2008 όπου οδηγούν τη χώρα στο χάος με στρατευμένες καθοδηγούμενες ομάδες που προτρέπουν σε βία, καίνε, σπάνε και διαλύουν μαγαζιά και περιουσίες σε όλες τις μεγάλες πόλεις.  Ρόλο στο κύκλο της βίας παίζουν και οι συνδικαλιστές που πρόσκεινται στην αριστερά και που δεν διστάζουν να επιδοθούν στο νόμο του Λιντς, χτυπώντας βάναυσα πολιτικούς, συνδικαλιστές άλλων χώρων και δημοτικούς άρχοντες. Συγχρόνως χαϊδεύουν την εγκληματικότητα των λαθρομεταναστών και εξαπλώνουν ένα κύμα φόβου σε όλη τη χώρα. Οργανωμένες ομάδες λαθρομεταναστών προβαίνουν σε δολοφονίες, βιασμούς, ληστείες και σωρεία άλλων εγκληματικών πράξεων. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι τα εκτεταμένα επεισόδια για το δήθεν σκίσιμο των φωτοτυπιών του Κορανίου το Μάιο του 2009.



Έχουμε πλέον μπει στη δεύτερη φάση του κύκλου της πολιτικής βίας και στην επαναφορά των Εθνικοσοσιαλιστών στο σκηνικό, όπου αιχμή του δόρατος εκτός από τη κατάλυση της δημοκρατίας και την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών, είναι και ο ρατσισμός. Εκφραστής είναι και πάλι ο Νίκος Μιχαλολιάκος και η Χρυσή Αυγή, που εκμεταλλευόμενοι την οργή των πολιτών για τα εγκλήματα των λαθρομεταναστών και την υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας, οργανώνουν  ομάδες κρούσης που ξυλοκοπούν αδιακρίτως λαθρομετανάστες και στήνουν καρτέρια θανάτου. Συγχρόνως πλαισιώνουν πατριωτικές και Εθνικιστικές εκδηλώσεις χρησιμοποιώντας τις ανένταχτες πατριωτικές ομάδες σε όλη την Ελλάδα, που παλεύουν για τα Εθνικά θέματα αλλά και για τη διατήρηση της ιστορικής αλήθειας, από τις ανηλεείς και αήθεις επιθέσεις των αριστερών, για να έχουν πρόσβαση και να μπορούν να εκμεταλλευτούν τον κόσμο που βρίσκεται ενταγμένος σε αυτές. Παράλληλα κάνουν προσπάθειες να συνδέσουν τη Χρυσή Αυγή με συνδέσμους εφέδρων του Ελληνικού στρατού και ιδιαίτερα των Ειδικών Δυνάμεων, όπως επίσης και με στελέχη της Αστυνομίας και του Στρατού. Δημιουργούν παραστρατιωτικές ομάδες και τις εκπαιδεύουν με στρατιωτική δομή και οργάνωση. Έχει φτάσει η ώρα που η Χρυσή Αυγής στρέφει το ανθρώπινο δυναμικό της απέναντι και στους Έλληνες που διαφωνούν μαζί της. Διαλύουν πατριωτικές εκδηλώσεις και τελετές μνήμης. Ξυλοκοπούν Έλληνες που διαφωνούν με τις θέσεις και τις πρακτικές τους, με αποκορύφωμα το Μελιγαλά που βουλευτές της επιτίθενται σε πρόεδρο πατριωτικού συνδέσμου. Ολοκληρώνουν την έκφραση ακραίας βίας, με τη δολοφονία του μέλους του ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Κερατσίνι.



Είμαστε και πάλι στα πρόθυρα του ενός νέου εμφυλίου πολέμου και ήδη το αίμα ρέει. Το πρόβλημα είναι, ότι τώρα πια οι συσχετισμοί είναι διαφορετικοί. Από τη μία πλευρά είναι οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί, οι παρακρατικοί, οι κουκουλοφόροι, οι τρομοκράτες και οι λαθρομετανάστες και στην απέναντι πλευρά οι Εθνικοσοσιαλιστές της Χρησής Αυγής, μόνοι εναντίων όλων, όπως αρέσκονται να λένε . Στη μέση βρίσκονται όλοι οι υπόλοιποι αμήχανοι και σιωπηλοί. Η βία, για άλλη μία φορά κλείνει τα στόματα των πολιτών, που υποκύπτουν στην πίεση της ανέχειας, της ανεργίας και της εγκληματικότητας. Είναι ευχής έργο που στο τιμόνι της χώρας αυτή τη στιγμή, βρίσκονται ικανοί και αποφασισμένοι πολιτικοί για να αυστηροποιήσουν το νομικό πλαίσιο και να κλείσουν τον κύκλο της βίας, τιμωρώντας παραδειγματικά τους ενόχους. Η βία είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται και όσο ένοχοι είναι στη Χρυσή Αυγή, άλλο τόσο είναι και στο ΣΥΡΙΖΑ και στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η πόλωση των κινημάτων της αριστεράς καλά κρατεί και κλείνει βίαια σπίτια, σφραγίζοντας τα με το ανεξίτηλο σημάδι του θανάτου. 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου